Kategoria: Firma Niemcy

Ogłoszenie upadłości przez pracodawcę może być źródłem dużego stresu dla zatrudnionych pracowników. Niemniej jednak, niemieckie prawo przewiduje pewne zabezpieczenia dla osób zatrudnionych w takich sytuacjach. Pomimo poważnych trudności finansowych pracodawcy, pracownicy mogą liczyć na określone formy ochrony swoich praw. Ważne jest, aby zrozumieć, jakie przepisy obowiązują, gdy firma staje się niewypłacalna, oraz jakie kroki można podjąć, aby zabezpieczyć swoje interesy.

Upadłość pracodawcy a stosunek pracy – co warto wiedzieć?

W Niemczech, złożenie wniosku o upadłość przez pracodawcę lub rozpoczęcie postępowania upadłościowego nie powoduje automatycznego rozwiązania umowy o pracę. Pracownicy nadal podlegają ochronie przed zwolnieniem, co wynika z niemieckiego kodeksu pracy oraz przepisów dotyczących upadłości. Pracodawca lub syndyk, który przejmuje zarządzanie firmą, muszą przestrzegać określonych zasad dotyczących ochrony zatrudnienia.

Zgodnie z art. 113 niemieckiego kodeksu upadłościowego, syndyk może skrócić okres wypowiedzenia do trzech miesięcy, jeśli jest to konieczne ze względu na przebieg postępowania upadłościowego. Ważne jest, że otwarcie postępowania upadłościowego nie oznacza automatycznego zakończenia stosunku pracy, a jedynie zmianę osoby zarządzającej. W praktyce pracownicy kontynuują pracę, lecz kontaktują się z syndykiem, który zarządza majątkiem firmy oraz podejmuje decyzje dotyczące dalszego zatrudnienia, w tym ewentualnych zwolnień.

Jakie prawa przysługują pracownikowi w przypadku upadłości firmy?

Podczas postępowania upadłościowego, syndyk masy upadłościowej ma obowiązek przestrzegania przepisów chroniących pracowników przed zwolnieniami. Niewypłacalność pracodawcy sama w sobie nie może być powodem do rozwiązania umowy o pracę. Jednak w trakcie tego procesu mogą pojawić się okoliczności uzasadniające zwolnienia z przyczyn operacyjnych. Na przykład, gdy dochodzi do zamknięcia części firmy, likwidacji działów, lub zawieszenia działalności.

Zwolnienia operacyjne często wynikają z redukcji zatrudnienia, modernizacji procesów produkcyjnych, zmniejszenia skali produkcji lub zmian organizacyjnych. Warto również wiedzieć, że zgodnie z art. 613a niemieckiego kodeksu cywilnego (BGB), w przypadku przeniesienia działalności na nowego właściciela, pracownicy automatycznie przechodzą do nowego pracodawcy. Przykładem takiej sytuacji może być przejęcie niewypłacalnej firmy przez konkurencję, co prowadzi do przejścia wszystkich umów o pracę na nowego właściciela.

Wynagrodzenie pracowników podczas upadłości pracodawcy

Pracownicy w Niemczech mają prawo do otrzymywania wynagrodzenia tak długo, jak trwa stosunek pracy, nawet jeśli firma ogłosiła upadłość. W takiej sytuacji odpowiedzialność za wypłatę pensji przechodzi na syndyka masy upadłościowej. Jeśli pracodawca zalega z wynagrodzeniem z okresu sprzed upadłości, pracownicy mogą ubiegać się o tzw. świadczenie upadłościowe (Insolvenzgeld). Federalna Agencja Pracy (Agentur für Arbeit) wypłaca wówczas zaległe pensje za okres do trzech miesięcy przed ogłoszeniem upadłości.

Aby uzyskać świadczenie upadłościowe, pracownik musi złożyć odpowiedni wniosek do Federalnej Agencji Pracy w ciągu dwóch miesięcy od ogłoszenia upadłości. W takich sytuacjach wsparcie mogą również zaoferować związki zawodowe, które pomagają w przygotowaniu dokumentów oraz prowadzą negocjacje z syndykiem w imieniu pracowników.

Jeśli istnieje zagrożenie utraty pracy, najlepiej jak najszybciej zgłosić się do lokalnego urzędu pracy i złożyć wniosek o zasiłek dla bezrobotnych. Ważne jest, aby to zrobić jeszcze przed zakończeniem stosunku pracy, szczególnie w sytuacji, gdy pracownikowi przysługuje wynagrodzenie lub rekompensata za niewykorzystany urlop, które nie mogą być wypłacone z powodu problemów finansowych firmy.

Czy pracownik może rozwiązać umowę w przypadku upadłości pracodawcy?

Pracownik zatrudniony w Niemczech ma prawo do rozwiązania stosunku pracy bez zachowania okresu wypowiedzenia, jeśli pracodawca ogłosi upadłość. Taka decyzja wymaga jednak istnienia ważnych powodów, które usprawiedliwiają tak drastyczny krok. Jednym z kluczowych powodów może być brak wypłaty wynagrodzenia w istotnej wysokości. Jak podkreśla Daniel Stach z Verdi, poważne opóźnienia w wypłacie wynagrodzenia również stanowią podstawę do zakończenia umowy bez wypowiedzenia. Jeśli pracownik wielokrotnie upomina się o zaległe wypłaty, a pracodawca wciąż nie spełnia swoich zobowiązań, można uznać, że dalsze upomnienia nie przyniosą oczekiwanych rezultatów, co uprawnia do natychmiastowego rozwiązania umowy.

Podsumowanie

Upadłość pracodawcy to sytuacja, która może wprowadzić dużo niepewności w życie zawodowe pracowników. Jednak niemieckie przepisy przewidują szereg mechanizmów ochronnych, które mają na celu zabezpieczenie interesów zatrudnionych. Ważne jest, aby pracownicy byli świadomi swoich praw i możliwości, jakie przysługują im w przypadku ogłoszenia upadłości przez pracodawcę. Dzięki temu mogą podjąć odpowiednie kroki, aby ochronić swoje wynagrodzenie i zatrudnienie, a w przypadku utraty pracy – jak najszybciej skorzystać z dostępnych form wsparcia.

17 czerwca 1991 roku Polska i Niemcy podpisały traktat o dobrym sąsiedztwie i przyjaznej współpracy, który wszedł w życie 16 stycznia 1992 roku. Ten historyczny moment był początkiem nowego rozdziału w relacjach między oboma krajami. W maju 2004 roku Polska dołączyła do Unii Europejskiej, a Niemcy odegrały znaczącą rolę w tym procesie. Kolejnym ważnym krokiem było podpisanie 19 grudnia 2004 roku umowy między Polską a Niemcami w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Przystąpienie Polski do UE zniosło wszelkie ograniczenia w handlu z Niemcami, a w maju 2011 roku nastąpiła pełna liberalizacja dostępu do niemieckiego rynku pracy.

Według danych Ministerstwa Rozwoju, Pracy i Technologii z 2020 roku, Niemcy od dwóch dekad pozostają głównym partnerem handlowym Polski. Biorąc pod uwagę, że Niemcy są obecnie największą gospodarką w Europie i czwartą na świecie, wiele polskich firm dąży do współpracy z niemieckimi przedsiębiorstwami. Przed nawiązaniem takiej współpracy polscy przedsiębiorcy powinni jednak przeprowadzić dokładny wywiad gospodarczy, aby zweryfikować swojego potencjalnego kontrahenta.

Polacy w Niemczech: czynnik sprzyjający współpracy

W Niemczech oficjalnie mieszka ponad 870 tysięcy Polaków, a według szacunków niemieckich statystyków liczba osób z „polskim tłem migracyjnym” przekracza 2 miliony. To druga, po Turcji, największa grupa migrantów w Niemczech. W 2021 roku Niemcy utrzymały pozycję największego partnera handlowego Polski, a Polska była dla Niemiec piątym najważniejszym rynkiem zagranicznym.

W 2021 roku wartość dwustronnej wymiany handlowej wzrosła o 18,9% w porównaniu do 2020 roku i wyniosła 146,7 miliarda euro. Polscy przedsiębiorcy chętnie nawiązują współpracę z niemieckimi firmami, jednak przed podjęciem decyzji o współpracy zaleca się przeprowadzenie wywiadu gospodarczego w celu weryfikacji potencjalnego kontrahenta. Takie działania pozwolą uniknąć ryzyka związanego ze współpracą z nierzetelnym partnerem oraz potencjalnych problemów z polskimi organami skarbowymi, np. z powodu niedochowania należytej staranności w doborze kontrahenta.

Jak sprawdzić firmę w Niemczech?

Wywiad środowiskowy

Jednym ze sposobów na zdobycie informacji o kontrahencie jest przeszukanie zasobów internetu. Można sprawdzić, czy firma posiada stronę internetową, jakie są opinie na jej temat, czy istnieją publikacje na jej temat. Jeśli samodzielne poszukiwania nie przynoszą rezultatów, można skorzystać z usług agencji detektywistycznej specjalizującej się w wywiadzie gospodarczym. Istnieją również inne źródła informacji, takie jak Ambasada RP w Berlinie czy polsko-niemieckie izby handlowe, które mogą posiadać informacje na temat potencjalnego kontrahenta.

Rejestry

Minister Przedsiębiorczości i Technologii prowadzi rejestr przedstawicielstw przedsiębiorców zagranicznych. Jeśli w tym rejestrze znajduje się przedstawicielstwo naszego kontrahenta, możemy przypuszczać, że firma nadal istnieje i prowadzi działalność. Inne przydatne rejestry to europejski rejestr podatników VAT UE oraz rejestr EORI, który jest niezbędny dla firm i osób prowadzących działalność handlową.

European e-justice

Głównym źródłem danych o przedsiębiorcach zagranicznych są ich krajowe rejestry. Rejestry działalności gospodarczej poszczególnych państw UE są zgromadzone na portalu „european e-justice”. W przypadku Niemiec, Ministerstwo Sprawiedliwości Nadrenii-Północnej Westfalii prowadzi rejestr handlowy o nazwie Handelsregisterportal.

Rejestr niemiecki

Handelsregisterportal (www.handelsregister.de) umożliwia dostęp do wszystkich lokalnych niemieckich rejestrów: rejestru handlowego, rejestru stowarzyszeń i spółek partnerskich oraz do związanych z tymi rejestrami ogłoszeń. Te rejestry pozwalają zweryfikować firmy działające na terytorium Niemiec.

Jakie informacje można uzyskać w rejestrze Handelsregisterportal?

Portal udostępnia dane o niemieckich podmiotach w kilku językach, jednak większość informacji jest dostępna wyłącznie w języku niemieckim. Informacji na temat niewypłacalności, rozliczeń i składanych sprawozdań finansowych, a także o rynku kapitałowym należy szukać w Unternehmensregister, czyli niemieckim rejestrze spółek (www.unternehmensregister.de). Tam informacje dostępne są głównie w języku niemieckim. Unternehmensregister jest powiązany z Handelsregisterportal i umożliwia wyszukiwanie informacji zawartych w obu rejestrach.

Niemiecki rejestr jest systemem komunikacji elektronicznej stosowanym przez departamenty sprawiedliwości krajów związkowych. Za jego pomocą można wyszukiwać dane z rejestrów osób prawnych prowadzonych przez tamtejsze sądy rejestrowe. Rejest ten jest prowadzony przez kraj związkowy Nadrenia Północna-Westfalia w imieniu wydziałów sprawiedliwości wszystkich krajów związkowych. Obejmuje on działy A i B rejestru handlowego, rejestr spółdzielni, rejestr spółek i rejestr stowarzyszeń. Dostępne są w nim następujące informacje o osobach prawnych:

– Dane indeksowe; – Dokumenty; – Dane o podmiotach prowadzących działalność; – Inne publikacje; – AD – wydruk bieżący; – CD – wydruk chronologiczny; – HD – wydruk historyczny; – Strukturalna zawartość rejestru (SI), zapis danych jako plik XML.

Wyszukiwanie poszczególnych podmiotów i wgląd do opublikowanych ogłoszeń oraz do danych dotyczących podmiotów wpisanych do rejestru, są bezpłatne. Za każdorazowy dostęp do danych opatrzonych numerem rejestracyjnym (np. wyciągi z aktualnych danych, dostęp do dokumentów) trzeba będzie już zapłacić –  4,50 EUR (wydruk) lub 1,50 EUR (za udostępnioną strukturę dokumentu).

Formy prawne prowadzenia działalności w Niemczech

W Niemczech działalność gospodarcza może być prowadzona w formie:

– spółki kapitałowej: GmbH (w tym Mini-GmbH) – odpowiednik spółki z o.o. oraz AG – spółka akcyjna; – spółki osobowej: GbR – spółka cywilna, OHG – spółka jawna i KG – spółka komandytowa (w tym GmbH & Co KG – Kommanditgesellschaft mit beschränkter Haftung, czyli spółka komandytowa z ograniczoną odpowiedzialnością); – samodzielnej działalności gospodarczej.

Do tego należy doliczyć działalność prowadzoną na terytorium Niemiec w formie przedstawicielstwa lub samodzielnego oddziału.

Moc prawna

Rejestr gwarantuje aktualność udostępnianych w rejestrze danych. Zgodnie z art. 15 ust. 1 Deutsches Handelsgesetzbuch (niemiecki kodeks handlowy), spółka może się powołać wobec osoby trzeciej jedynie na fakty, które zostały wpisane do rejestru oraz opublikowane, lub które były tej osobie wcześniej znane. Z kolei, w stosunkach do osób trzecich można się powołać wyłącznie na fakty prawidłowo wpisane i opublikowane w rejestrze. Reguła ta nie ma zastosowania do czynności prawnych dokonanych w terminie 15 dni od daty publikacji w rejestrze. Ma to zasotosowanie o ile osoba trzecia może udowodnić, że tych faktów nie znała, ani nie była zobowiązana do posiadania o nich wiedzy (art. 15 ust. 2 DG).

Jeśli wpisana do niemieckiego rejestru informacja została opublikowana nieprawidłowo, to osoba trzecia i tak może się na nią powoływać. Jednak tylko wobec podmiotu, którego dotyczy, jeśli był on świadomy tej nieprawidłowości (art. 15 ust. 3 DG).

Ponadto w portalu rejestrowym można pobrać dokumenty, które zostały złożone w sądzie rejestrowym drogą elektroniczną i należą do tzw. folderu rejestrowego. Są to np. wnioseki o rejestrację, listy posiadaczy akcji i statut spółki. Można również uzyskać informacje na temat ogłoszeń rejestrowych.

Jak sprawdzić firmę w Niemczech, jak sprawdzić przyszłego kontrahenta?

W rejestrze Handelsregisterportal weryfikacji firmy z Niemiec dokonuje się za pomocą dwóch funkcji: „wyszukiwanie zwykłe” i „wyszukiwanie zaawansowane”. Natomiast w Unternehmensregister dostępna jest tylko jedna funkcja wyszukiwania. Należy pamiętać, że większość informacji dostępna jest w języku niemieckim, co może stanowić pewną barierę.

W rejestrze można wyszukać wpisane firmy i korporacje nawet wtedy, gdy nie zna się konkretnego numeru rejestru. Treść danych rejestrowych udostępniana jest w różnych formach jako dokument PDF. Dane te mogą być zapisane elektronicznie lub wydrukowane w formie papierowej. Informacje udostępniane są w następującej formie:

– bieżący wydruk w formie papierowej z zestawieniem wszystkich aktualnie obowiązujących wpisów, – chronologiczny wydruk w formie papierowej zawierający wszystkie dane, które zostały przekazane od momentu przeniesienia rejestru do jego formy elektronicznej, – historyczny wydruk w formie papierowej zawierający wszystkie dane, które obowiązywały do momentu przeniesienia rejestru do jego formy elektronicznej.

Podsumowanie

Współpraca z niemieckimi firmami może przynieść wiele korzyści, ale wymaga również odpowiedniego przygotowania. Dokładna weryfikacja potencjalnego kontrahenta jest kluczowa dla minimalizacji ryzyka i zapewnienia bezpieczeństwa transakcji. Dostępne narzędzia i rejestry, takie jak Handelsregisterportal i Unternehmensregister, umożliwiają uzyskanie niezbędnych informacji o niemieckich firmach. Pamiętaj jednak, że większość informacji jest dostępna w języku niemieckim, co może wymagać skorzystania z pomocy tłumacza lub specjalisty.

Przed nawiązaniem współpracy z niemiecką firmą warto również skonsultować się z prawnikiem lub doradcą podatkowym, aby upewnić się, że wszystkie aspekty prawne i podatkowe są odpowiednio zabezpieczone.

Posiadanie numeru VAT UE jest kluczowe dla firm i osób prowadzących działalność gospodarczą, które chcą swobodnie dokonywać transakcji na terenie Unii Europejskiej. Ułatwia on wymianę handlową między podmiotami z różnych krajów członkowskich. Gdzie i jak można bezpłatnie uzyskać taki numer w Niemczech?

Charakterystyka numeru VAT UE

Numer identyfikacyjny VAT UE to unikalny kod przypisany przedsiębiorcy, który umożliwia mu legalne rozliczanie podatku obrotowego w ramach Unii Europejskiej. Choć nie jest on obligatoryjny dla każdego przedsiębiorcy, firmy uczestniczące w transakcjach towarowych i usługowych między krajami UE powinny go posiadać.

Struktura numeru VAT UE jest jednolita dla wszystkich krajów członkowskich. Składa się z dwuliterowego kodu kraju oraz do dwunastu znaków alfanumerycznych. W Niemczech numer VAT UE zawsze rozpoczyna się od liter “DE”, po których następuje dziewięciocyfrowy numer, np. DE999999999.

Jak złożyć wniosek o nadanie numeru VAT UE w Niemczech?

Przedsiębiorcy mogą bezpłatnie ubiegać się o nadanie numeru VAT UE w Federalnym Centralnym Urzędzie Skarbowym (Bundeszentralamt für Steuern, BZSt). Proces ten jest prosty i odbywa się online poprzez wypełnienie formularza “Antrag auf Erteilung oder erneute Zusendung einer bereits erteilten Umsatzsteuer-Identifikationsnummer” (Wniosek o nadanie lub ponowne przesłanie już nadanego numeru identyfikacyjnego VAT). Po złożeniu wniosku, numer zostanie przesłany pocztą na adres firmy.

[Składanie wniosku online o nadanie numeru VAT UE w Niemczech.]

Wskazówki dla małych przedsiębiorstw

Małe firmy muszą zwrócić uwagę na pewne dodatkowe kroki. Przed złożeniem wniosku do BZSt, konieczne jest uzyskanie potwierdzenia z lokalnego urzędu skarbowego. Dlatego właściciele małych przedsiębiorstw powinni najpierw skontaktować się z właściwym urzędem. Często wystarczy krótka rozmowa telefoniczna, aby uzyskać niezbędne informacje i załatwić formalności.

[Wyszukiwanie właściwego urzędu skarbowego w Niemczech.]

Dlaczego numer VAT UE jest ważny?

Numer VAT UE odgrywa kluczową rolę w procesie fakturowania między firmami na terenie Unii Europejskiej. Przedsiębiorcy są zobowiązani do umieszczania na fakturach numeru identyfikacji podatkowej lub identyfikatora podatkowego. Często preferuje się użycie identyfikatora podatkowego ze względu na mniejsze ryzyko nadużyć. Obecność numeru VAT UE na fakturze potwierdza, że transakcja odbywa się między podmiotami gospodarczymi, co jest istotne dla celów podatkowych.

Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów i usług

W sytuacji, gdy dwa przedsiębiorstwa z różnych krajów UE dokonują transakcji i oba są płatnikami VAT, mamy do czynienia z wewnątrzwspólnotową dostawą towarów lub usług. Faktura w takim przypadku musi zawierać numer VAT UE zarówno dostawcy, jak i odbiorcy.

Dostawca jest zwolniony z naliczania podatku od sprzedaży, co oznacza, że nie wykazuje go na fakturze. Odbiorca natomiast jest zobowiązany do rozliczenia podatku od sprzedaży w swoim kraju. Taki mechanizm przenosi obowiązek podatkowy do kraju konsumpcji, co ułatwia procedury i zapewnia zgodność z przepisami lokalnymi.

Procedura odwrotnego obciążenia (Reverse Charge)

W przypadku świadczenia usług na terenie UE stosuje się tzw. procedurę odwrotnego obciążenia. Oznacza to, że to usługobiorca jest odpowiedzialny za rozliczenie podatku VAT w swoim kraju, a nie usługodawca. Dzięki temu przedsiębiorcy mogą uniknąć komplikacji związanych z rozliczaniem podatku w różnych jurysdykcjach.

Dodatkowe korzyści i obowiązki

Posiadanie numeru VAT UE niesie ze sobą szereg korzyści, ale również pewne obowiązki. Do najważniejszych należą:

• Ułatwienie transakcji międzynarodowych: Numer VAT UE jest niezbędny do legalnego prowadzenia działalności na terenie UE.
• Możliwość odzyskania podatku VAT: Przedsiębiorcy mogą ubiegać się o zwrot podatku VAT zapłaconego w innym kraju UE.
• Obowiązek składania deklaracji: Firmy muszą regularnie składać deklaracje VAT i informować o transakcjach wewnątrzwspólnotowych.

Jak sprawdzić numer VAT UE kontrahenta?

Przed nawiązaniem współpracy z nowym kontrahentem warto zweryfikować jego numer VAT UE. Można to zrobić za pomocą systemu VIES (VAT Information Exchange System) dostępnego na stronie Komisji Europejskiej. Dzięki temu upewnimy się, że numer jest aktywny i prawidłowy.

Podsumowanie

Numer VAT UE jest niezbędnym elementem dla przedsiębiorców planujących działalność na rynku europejskim. Umożliwia legalne i efektywne rozliczanie transakcji między krajami członkowskimi. Proces jego uzyskania w Niemczech jest prosty i bezpłatny, co dodatkowo zachęca do jego wyrobienia. Pamiętajmy jednak o obowiązkach związanych z jego posiadaniem, aby uniknąć ewentualnych problemów z organami podatkowymi.

Jeśli masz dodatkowe pytania lub potrzebujesz pomocy w uzyskaniu numeru VAT UE w Niemczech, nie wahaj się skontaktować z lokalnym urzędem skarbowym lub specjalistą ds. podatkowych.

Prowadzenie działalności gospodarczej w Niemczech, zwłaszcza w sektorze budowlanym, niesie ze sobą wiele wyzwań, które wynikają z odmiennych regulacji prawnych, zasad prowadzenia biznesu oraz różnic kulturowych. Polscy przedsiębiorcy, którzy decydują się na założenie firmy budowlanej lub świadczenie usług w tej branży na terenie Niemiec, często napotykają na liczne trudności. Większość z nich wynika z niedostatecznej znajomości niemieckiego prawa oraz specyfiki tamtejszego rynku. Przyjrzyjmy się zatem najczęstszym błędom, które popełniają polscy przedsiębiorcy w tym sektorze.

Brak znajomości niemieckich przepisów budowlanych

Jednym z kluczowych błędów popełnianych przez polskie firmy budowlane w Niemczech jest brak pełnej znajomości lokalnych przepisów budowlanych. Niemieckie prawo budowlane jest bardzo szczegółowe, a wymagania techniczne i normy budowlane różnią się w zależności od landu. Polscy przedsiębiorcy często zakładają, że przepisy w Niemczech będą zbliżone do tych obowiązujących w Polsce, co jest ogromnym błędem. Niewłaściwe dostosowanie się do wymagań może prowadzić do kar finansowych, a także do wstrzymania prac budowlanych. Przykładem może być stosowanie materiałów budowlanych, które nie posiadają odpowiednich certyfikatów dopuszczających je do użytku w Niemczech.

Nieodpowiednie zabezpieczenie prawne i finansowe

Wielu polskich przedsiębiorców działających w branży budowlanej w Niemczech nie przywiązuje wystarczającej wagi do zabezpieczenia swojego interesu prawnego i finansowego. W Niemczech umowy pisemne mają ogromne znaczenie, a brak precyzyjnych zapisów dotyczących zakresu prac, terminów realizacji czy kar umownych może skutkować poważnymi problemami. Polscy przedsiębiorcy często zadowalają się ustnymi ustaleniami, co w przypadku sporów prawnych stawia ich w gorszej pozycji. Ponadto, warto pamiętać, że w Niemczech, w przeciwieństwie do Polski, obowiązuje zasada, że każda zmiana w trakcie realizacji projektu budowlanego musi być zatwierdzona na piśmie, a brak odpowiedniej dokumentacji może skutkować brakiem zapłaty za dodatkowe prace.

Niewłaściwe zarządzanie personelem i zatrudnianie pracowników na czarno

Kolejnym często popełnianym błędem jest niewłaściwe zarządzanie personelem. W branży budowlanej, gdzie duże znaczenie ma terminowość i jakość wykonanych prac, brak odpowiedniego nadzoru nad pracownikami może prowadzić do poważnych opóźnień oraz obniżenia standardu usług. Polscy przedsiębiorcy często mają tendencję do zatrudniania pracowników „na czarno”, nie zdając sobie sprawy z konsekwencji prawnych takiego działania. Niemieckie organy kontrolne, takie jak Zollamt, są bardzo skrupulatne w sprawdzaniu zgodności z przepisami dotyczącymi zatrudnienia. Praca „na czarno” może skutkować nie tylko karami finansowymi, ale również utratą prawa do prowadzenia działalności na terenie Niemiec.

Nieodprowadzanie składek ubezpieczeniowych i podatków

Polscy przedsiębiorcy działający w Niemczech często nie przykładają odpowiedniej wagi do terminowego opłacania składek ubezpieczeniowych oraz podatków. W branży budowlanej pracownicy podlegają obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu, społecznemu oraz wypadkowemu, a ich opłacanie jest rygorystycznie egzekwowane. Niezapłacenie tych składek może prowadzić do poważnych konsekwencji, w tym do nałożenia wysokich grzywien oraz postępowania sądowego. Podobnie sytuacja wygląda z podatkiem od działalności gospodarczej. Niemiecki urząd skarbowy (Finanzamt) jest bardzo surowy w egzekwowaniu zobowiązań podatkowych, a opóźnienia w płatnościach mogą prowadzić do naliczania odsetek oraz postępowania egzekucyjnego.

Brak odpowiednich kwalifikacji zawodowych

Jednym z wymogów prawnych w Niemczech, który często jest pomijany przez polskich przedsiębiorców, jest obowiązek posiadania odpowiednich kwalifikacji zawodowych do prowadzenia określonych prac budowlanych. Wiele rodzajów prac, takich jak np. instalacje elektryczne czy hydrauliczne, wymaga posiadania niemieckich uprawnień. Brak tych uprawnień może nie tylko skutkować grzywnami, ale także wstrzymaniem prac przez odpowiednie organy nadzoru budowlanego. Polscy przedsiębiorcy często bagatelizują ten wymóg, co prowadzi do problemów z realizacją kontraktów oraz zaufaniem klientów.

Niewystarczająca znajomość rynku i konkurencji

Wejście na rynek niemiecki wymaga solidnego rozeznania konkurencji oraz specyfiki lokalnego rynku. Polscy przedsiębiorcy, zwłaszcza w branży budowlanej, często nie przeprowadzają wystarczająco szczegółowej analizy rynku przed rozpoczęciem działalności. Brak wiedzy o lokalnych stawkach, preferencjach klientów czy specyficznych wymaganiach technicznych może prowadzić do trudności w zdobyciu zleceń oraz w utrzymaniu konkurencyjnej pozycji na rynku. Co więcej, niemieccy klienci mają wysokie oczekiwania względem jakości wykonania prac, a brak dostosowania oferty do tych standardów może prowadzić do szybkiej utraty zaufania.

Brak odpowiednich narzędzi marketingowych

Kolejnym częstym błędem jest niedostateczna promocja usług na rynku niemieckim. Wielu polskich przedsiębiorców, zakładając działalność w Niemczech, opiera się wyłącznie na poleceniach i rekomendacjach, co, choć skuteczne, nie zawsze zapewnia stabilny napływ nowych zleceń. Brak inwestycji w marketing internetowy, stronę internetową w języku niemieckim, czy brak obecności na lokalnych portalach branżowych ogranicza możliwości rozwoju firmy. Niemieccy klienci często korzystają z wyspecjalizowanych serwisów, gdzie poszukują usług budowlanych, dlatego ważne jest, aby polska firma była tam dobrze widoczna.

Podsumowując, prowadzenie działalności budowlanej w Niemczech wymaga dokładnego przygotowania oraz dostosowania się do lokalnych przepisów i standardów. Polscy przedsiębiorcy, którzy chcą odnieść sukces na niemieckim rynku, muszą inwestować czas i zasoby w zdobycie odpowiedniej wiedzy oraz w zabezpieczenie prawne i finansowe swojej działalności.

W niemieckim systemie prawnym pracodawca posiada prawo do wydawania poleceń swoim pracownikom, jednak to uprawnienie jest ograniczone i musi być realizowane w granicach określonych przez prawo pracy oraz umowy o pracę. Warto znać te granice, aby wiedzieć, kiedy pracownik musi bezwzględnie wykonać polecenie, a kiedy ma prawo do jego odmowy.

Zakres prawa pracodawcy do wydawania poleceń

Prawo do wydawania poleceń w Niemczech wynika z podstawowego uprawnienia pracodawcy do organizowania pracy w sposób zgodny z postanowieniami umowy o pracę. Obejmuje ono możliwość określenia zarówno czasu, miejsca, jak i charakteru wykonywanej pracy. Pracodawca ma prawo wymagać od pracownika realizacji zadań zgodnych z zakresem jego obowiązków, wynikającym z umowy o pracę.

Ograniczenia tego prawa są jednak ściśle związane z zapisami umowy o pracę. Pracodawca może wydawać polecenia jedynie w takim zakresie, jaki został uzgodniony w umowie, na przykład dotyczące warunków zatrudnienia czy czasu pracy.

Wydawanie poleceń a treść umowy o pracę

Podczas zlecania zadań, pracodawca musi dokładnie rozważyć, czy umowa o pracę precyzuje konkretny zakres obowiązków, czy jedynie wskazuje ogólny zakres prac. Jeśli umowa zawiera szczegółowe określenie obowiązków, pracodawca może wymagać jedynie wykonywania zadań bezpośrednio związanych z danym stanowiskiem pracy.

W przypadku umowy o bardziej ogólnym charakterze, pracownik może być zobowiązany do wykonywania różnych zadań związanych z jego stanowiskiem. Przykładem mogą być dodatkowe obowiązki, takie jak odbieranie materiałów od dostawców lub porządkowanie miejsca pracy, jeśli są one zgodne z umową. W szczególnych sytuacjach, gdy wymagane jest zapobieżenie stratom w firmie, pracodawca może zlecić zadania wykraczające poza standardowe obowiązki, pod warunkiem że nie są one sprzeczne z prawem lub nie naruszają zasad moralnych.

Prawo do odmowy wykonania polecenia

Prawo pracownika do odmowy wykonania polecenia w Niemczech jest ściśle uregulowane. Pracodawca musi uwzględniać nie tylko swoje interesy, ale również interesy pracownika przy wydawaniu poleceń. Zgodnie z § 315 ust. 3 zdanie 1 BGB, polecenia pracodawcy są wiążące dla pracownika tylko wtedy, gdy są zgodne z zasadami słuszności.

Oznacza to, że pracownik ma prawo odmówić wykonania polecenia, jeśli jest ono nieuzasadnione. Pracodawca, wydając polecenia, powinien także brać pod uwagę prawo pracownika do swobodnego rozwoju osobistego oraz zasadę równego traktowania, wynikającą z § 75 BetrVG.

Każda sytuacja, w której wydawane jest polecenie, powinna być analizowana indywidualnie, biorąc pod uwagę cel, jaki chce osiągnąć pracodawca, oraz to, czy polecenie nie jest sprzeczne z interesem pracownika.

Przykłady sytuacji, w których można odmówić wykonania polecenia

Przykładem, w którym pracownik miał prawo odmówić wykonania polecenia, jest przypadek Ani, zatrudnionej jako sprzedawczyni w sieci handlowej w Cottbus. Umowa o pracę określała, że miejscem pracy jest Cottbus, jednak pracodawca, z powodów operacyjnych, nakazał przeniesienie jej do Frankfurtu nad Odrą na czas okresu wypowiedzenia. Ania odwołała się do sądu, który przyznał jej rację, uznając przeniesienie za bezprawne, ponieważ było niezgodne z zapisami umowy (LGD Berlin-Brandenburgia, 7 SaGa 1629/16).

Podobna sytuacja może mieć miejsce, gdy pracodawca próbuje zmienić stanowisko pracownika na zupełnie inne, np. urzędnika na sprzątacza, co jest sprzeczne z umową o pracę.

Innym przykładem jest sytuacja, w której pracodawca jednostronnie zmienia zasady obliczania wynagrodzenia, np. z akordu na czas pracy. Jeśli strony uzgodniły premie za osiągnięcie określonych celów, pracodawca nie może samodzielnie zmienić tych warunków bez zgody pracownika.

Konsekwencje odmowy wykonania polecenia i rozwiązanie stosunku pracy

Podstawowym obowiązkiem pracownika w Niemczech jest prawidłowe wykonywanie przydzielonych zadań. Jeśli pracownik odmawia wykonania pracy bez uzasadnionej przyczyny, pracodawca ma prawo podjąć kroki prowadzące do rozwiązania umowy o pracę. Przed rozwiązaniem umowy, pracodawca powinien ostrzec pracownika o konsekwencjach jego działań i dać mu szansę na poprawę. Ostrzeżenie jest obowiązkowe w większości przypadków, z wyjątkiem sytuacji, gdy naruszenie obowiązków jest oczywiste i dalsze ignorowanie pracy wydaje się nieuniknione.

Jeśli po udzieleniu ostrzeżenia pracownik nadal odmawia wykonywania pracy, pracodawca może podjąć decyzję o zwolnieniu. Niemieckie prawo pracy wymaga, aby przed zwolnieniem pracodawca wystosował oficjalne upomnienie, co daje pracownikowi szansę na zmianę swojego zachowania.

Zarządzanie czasem pracy przez pracodawcę

Zarządzanie czasem pracy przez pracodawcę w Niemczech musi być zgodne z umową o pracę, układami zbiorowymi lub wewnętrznymi regulacjami firmy. W przypadku braku konkretnych ustaleń, pracodawca może samodzielnie decydować o szczegółach organizacji czasu pracy, jednak musi to robić w zgodzie z przepisami ochronnymi, wynikającymi z ustawy o czasie pracy (ArbZG).

Przepisy te obejmują m.in. ograniczenie maksymalnego dobowego i tygodniowego czasu pracy, obowiązek zapewnienia przerw oraz dni wolnych od pracy w niedziele i święta. Pracodawca jest również zobowiązany do przestrzegania specjalnych regulacji dla określonych grup pracowników, takich jak młodzież i kobiety w ciąży.

Pracownik, który znajduje się w miejscu pracy pod wpływem alkoholu, stanowi poważne wyzwanie zarówno dla pracodawcy, jak i dla innych pracowników. Choć niemieckie prawo pracy nie zawiera szczegółowych przepisów odnoszących się bezpośrednio do spożywania alkoholu w pracy, istnieją jasno określone zasady, które umożliwiają pracodawcy podjęcie odpowiednich działań w przypadku naruszenia obowiązujących norm.

Alkohol w miejscu pracy w Niemczech

W Niemczech spożywanie alkoholu w miejscu pracy jest teoretycznie dozwolone, o ile nie zostały wprowadzone wewnętrzne regulacje zakazujące takiego zachowania. Wyjątkiem są zawody, w których obowiązują szczególne przepisy dotyczące trzeźwości, takie jak piloci czy kierowcy ciężarówek, gdzie bezpieczeństwo jest priorytetem.

Nie ma w niemieckim prawie pracy ogólnokrajowego zakazu konsumpcji alkoholu w godzinach pracy ani podczas przerw, co podkreśla Michael Fuhlrott, profesor prawa pracy z Uniwersytetu Nauk Stosowanych Fresenius w Hamburgu, w rozmowie z serwisem impulse.de. Mimo tego, pracownicy mają obowiązek wykonywania swoich obowiązków z należytą starannością. Spożywanie alkoholu w ilościach, które mogłyby negatywnie wpłynąć na zdolność do pracy, jest zakazane. Federalny Sąd Pracy (BAG – 2 AZR 649/94) w swoich orzeczeniach także podkreśla znaczenie tej zasady.

Zakaz spożywania alkoholu w pracy w Niemczech

Zakaz spożywania alkoholu w miejscu pracy może wynikać z prawa pracodawcy do wydawania poleceń oraz z jego obowiązku dbania o bezpieczeństwo i zdrowie pracowników. Pracodawca ma prawo regulować organizację pracy, w tym ustalać czas, miejsce i zasady jej wykonywania, co obejmuje również możliwość wprowadzenia zakazu spożycia alkoholu w trakcie pracy oraz podczas przerw.

Takie regulacje są szczególnie istotne w branżach, gdzie bezpieczeństwo jest kluczowe, na przykład w transporcie, lotnictwie, służbie zdrowia czy przemyśle. Zakaz spożywania alkoholu może być również zawarty w umowie o pracę lub wynikać z przepisów dotyczących zapobiegania wypadkom, opracowanych przez stowarzyszenia zawodowe.

Choć w wielu firmach tradycją jest organizowanie spotkań z alkoholem z okazji urodzin czy jubileuszy, warto zadbać o wyraźne określenie zasad w takich sytuacjach. Na co dzień powinien obowiązywać zakaz spożywania alkoholu, a wszelkie wyjątki, jak symboliczny toast, muszą być jasno określone, aby uniknąć sytuacji, które mogłyby prowadzić do nadużycia.

Prawa pracodawcy w przypadku złamania zakazu spożywania alkoholu

Jeśli pracodawca zauważy, że pracownik znajduje się w miejscu pracy pod wpływem alkoholu lub spożywa go na terenie firmy, niezbędne jest podjęcie natychmiastowej interwencji. Przeprowadzenie rozmowy z pracownikiem oraz, w razie potrzeby, odesłanie go do domu jest konieczne, zwłaszcza gdy jego stan może zagrażać bezpieczeństwu lub zdrowiu innych osób.

W sytuacji, gdy pracownik zostaje odesłany do domu, nie przysługuje mu wynagrodzenie za utracony czas pracy, a dodatkowo sam pracownik jest odpowiedzialny za koszty transportu, jeśli zajdzie potrzeba skorzystania z taksówki lub innej formy transportu.

Konsekwencje naruszenia zakazu alkoholu w pracy

Spożywanie alkoholu przez pracownika mimo obowiązującego zakazu w firmie może skutkować poważnymi konsekwencjami, w tym nawet zwolnieniem dyscyplinarnym w trybie natychmiastowym.

W przypadku, gdy pracownik zmaga się z uzależnieniem od alkoholu, sytuacja jest bardziej złożona. Uzależnienie od alkoholu jest uznawane za chorobę, co oznacza, że zwolnienie z powodu jego skutków jest trudniejsze do przeprowadzenia. Wypowiedzenie umowy z powodu problemów zdrowotnych pracownika może być możliwe tylko w wyjątkowych przypadkach, przy spełnieniu określonych warunków.

Jeżeli pracodawca podejrzewa, że pracownik ma problem z alkoholem, zalecana jest rozmowa z pracownikiem, aby ocenić sytuację i podjąć odpowiednie kroki. Taka interwencja nie tylko spełnia obowiązek staranności, ale także pomaga chronić firmę przed ewentualnymi stratami.

Brak regulacji dotyczących alkoholu w pracy

Brak wyraźnych przepisów wewnętrznych w firmie dotyczących spożywania alkoholu może być interpretowany jako przyzwolenie na takie zachowanie, co może prowadzić do poważnych problemów.

W przypadku, gdy dochodzi do poważnych incydentów, na przykład obrażeń pracownika lub współpracowników, niemieckie prawo może uznać, że pracodawca był świadomy zagrożenia, co może skutkować odpowiedzialnością cywilną lub karną. W takim przypadku firma może stanąć przed poważnymi konsekwencjami finansowymi i prawnymi.

Finanzamt to niemiecki odpowiednik urzędu skarbowego, którego kompetencje określane są na podstawie miejsca zameldowania podatnika. Osoby, które uzyskują dochody na terenie Niemiec, muszą złożyć deklarację podatkową w odpowiednim urzędzie skarbowym, zgodnie z określonymi terminami. Poniżej przedstawiamy najważniejsze informacje na temat rozliczeń podatkowych w Niemczech.

Co to jest Finanzamt?

Finanzamt, czyli niemiecki urząd skarbowy, pełni funkcję organu odpowiedzialnego za zarządzanie podatkami i stanowi najniższą jednostkę administracji finansowej w Niemczech. W jego obowiązkach leży między innymi kontrola poprawności składanych deklaracji podatkowych, obliczanie i pobieranie podatku dochodowego oraz zarządzanie podatkiem od wartości dodanej (VAT). Urząd ten przyjmuje także roczne zeznania podatkowe, które są obowiązkowe dla wielu osób pracujących w Niemczech.

Jak skontaktować się z Finanzamt?

Istnieje kilka sposobów na skontaktowanie się z niemieckim urzędem skarbowym. Tradycyjne formy kontaktu, takie jak korespondencja pisemna, wizyty osobiste oraz rozmowy telefoniczne, są nadal powszechnie używane. Przy wyborze kontaktu pisemnego warto pamiętać o właściwym formularzu oraz dołączeniu wszystkich niezbędnych dokumentów. Numer telefonu do infolinii można znaleźć na oficjalnej stronie urzędu.

Coraz więcej spraw związanych z rozliczeniami podatkowymi można załatwić przez internet, co jest dużym ułatwieniem dla wielu podatników. Online można złożyć zeznanie podatkowe, sprawdzić stan konta podatkowego czy uzyskać odpowiedzi na pytania dotyczące swoich zobowiązań podatkowych.

Właściwy niemiecki urząd skarbowy

Wybór odpowiedniego urzędu skarbowego w Niemczech opiera się na aktualnym adresie zameldowania podatnika, pod warunkiem, że jest on zgodny z miejscem zamieszkania. Wyjątkiem są osoby zatrudnione w polskich firmach ogólnobudowlanych, dla których przypisane są konkretne urzędy, zależne od pierwszych liter nazwy przedsiębiorstwa.

Konsekwencje niedotrzymania terminu rozliczenia podatku

Jeśli uzyskiwałeś dochody w Niemczech, możesz być zobowiązany do złożenia deklaracji podatkowej. Niemiecki urząd skarbowy ma prawo wysłać wezwanie do rozliczenia podatku. W przypadku nieprzestrzegania tego obowiązku w wyznaczonym terminie, mogą zostać nałożone kary za każdy miesiąc opóźnienia. Ignorowanie powtórnych wezwań może skutkować wydaniem decyzji podatkowej szacunkowej, która nie uwzględnia ulg ani sytuacji małżeńskiej podatnika.

Roczne zeznanie podatkowe – kto jest zobowiązany do jego złożenia?

Wielu podatników uzyskuje zwrot podatku, dlatego zaleca się składanie deklaracji wszystkim osobom, które uzyskały dochody w Niemczech. Jednak w niektórych sytuacjach złożenie deklaracji jest obowiązkowe, na przykład gdy podatnik ma przyznany Steuerfreibetrag, posiada trzecią lub szóstą klasę podatkową, otrzymał dodatkowy dochód przekraczający 410 euro, lub jest emerytem bądź rencistą.

Rozliczenie podatku z zagranicy – na co zwrócić uwagę?

Jeżeli masz obowiązek rozliczenia podatku w Niemczech, pamiętaj o terminowym składaniu deklaracji, aby uniknąć kar i odsetek za opóźnienia. W Niemczech istnieje kwota wolna od podatku, która w 2023 roku wynosiła 10 908 euro. Warto skonsultować się z doradcą podatkowym, aby oszacować możliwy zwrot podatku.

Rozliczenie podatku w kraju zamieszkania i na terytorium Niemiec – czy jest konieczne?

Polska podpisała umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania z wieloma krajami, w tym z Niemcami. Dzięki temu można uniknąć płacenia podatku zarówno w kraju zamieszkania, jak i w Niemczech. Ważne jest ustalenie rezydencji podatkowej oraz wybór odpowiedniej metody unikania podwójnego opodatkowania.

Zaświadczenie podatkowe

Lohnsteuerbescheinigung to dokument potwierdzający zarobki uzyskane u danego pracodawcy w Niemczech, niezbędny do rozliczenia podatku dochodowego. Pracodawca ma obowiązek zgłosić te informacje do końca lutego kolejnego roku, co pozwala urzędowi skarbowemu na bieżąco monitorować zarobki wszystkich pracowników.

Jeśli pracowałeś w Niemczech w ciągu ostatnich czterech lat, warto zgłosić się do doradcy podatkowego, który pomoże w wyliczeniu zwrotu podatku oraz wyjaśni wszelkie zawiłości związane z niemieckim systemem podatkowym.